Wat ik leerde over… vakantie

Ymkje van der Haar is gedragsdeskundige/orthopedagoog diagnostiek bij Lievegoed. Als zij vertelt dat ze werkt met mensen en kinderen met een verstandelijke beperking, is de reactie vaak: “wat goed van jou!” Terwijl het voor haar juist een groot geluk in haar leven is dat ze met deze mensen en kinderen mag werken. In deze blog deelt ze over de kleine en grote leermomenten in haar werk.

Veel mensen kijken al weken uit naar hun vakantie. Ze zien zichzelf al helemaal in die hangmat liggen, terwijl ze nog achter hun bureau zitten. Of ze lopen in gedachten juist met een wc-rol onder de arm, als ze in de keuken hun dagelijkse kopje koffie zetten. In de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking, heb ik de vele gezichten van vakantie ontmoet.

Ontwikkeling

Ik denk aan Zarah die na een zesweekse reis met haar gezin naar het geboorteland van haar ouders ieder jaar weer ontspannen terugkomt. Deze keer kan ze haar schoenen aantrekken en zegt ze een aantal nieuwe woorden.

Overbelast

In gedachten ben ik bij de ouders van Pim, die zo uitkeken naar de vakantie na zo’n zwaar jaar, maar eerder teruggekomen zijn omdat Pim helemaal ontregeld raakte op vakantie. Waardoor het in de bungalow nog zwaarder was dan thuis. De vakantie, waar zo naar uitgekeken werd, liet zien dat het gezin meer ondersteuning nodig had. Zodat een vakantie weer een vakantie kon worden.

Genieten

Bij vakantie denk ik ook altijd aan Henny. Al weken telt ze af naar haar vakantieweek. Ze weet precies wat ze elke dag gaat doen en ik daardoor ook. Tijdens haar vakantie stuurt ze een kaartje naar iedereen op kantoor. Met de groeten van haar zus erbij, want zij neemt haar zusje van 50 ieder jaar mee. Vanaf dat Henny terug was, hoor ik nog weken wat ze gedaan had. Elke week hetzelfde verhaal, wat ze met glunderde ogen vertelt en ik daardoor met een glimlach aanhoor alsof ze het voor het eerst vertelt.

Rijkdom in het nu

Voor mij maakt een vakantie de liefde en warmte van het systeem dat om een bewoner of kind staat zo zichtbaar. En soms wordt in een vreemde omgeving ook zo pijnlijk duidelijk hoe zwaar de rugzak is. Er wordt door betrokkenen gekeken naar wat kan én er wordt zo genoten van alles wat er wel is. De aanwezigheid van onze bewoners en kinderen brengen je als de fundering goed staat, rechtstreeks naar het nu, weg van alle beslommeringen. Precies wat een mooie vakantie je kan geven.