Wat ik leerde over…taalgebruik

Ymkje van der Haar is gedragsdeskundige/orthopedagoog diagnostiek bij Lievegoed. Als zij vertelt dat ze werkt met mensen en kinderen met een verstandelijke beperking, is de reactie vaak: “wat goed van jou!” Terwijl het voor haar juist een groot geluk in haar leven is dat ze met deze mensen en kinderen mag werken. In deze blog deelt ze over de kleine en grote leermomenten in haar werk.

Ik ben een nieuwe collega aan het inwerken en vertel haar over hoe we de afgelopen periode bezig geweest zijn om de diagnostiekverslagen beter te begrijpen te maken.

Ik denk terug aan een aantal jaren geleden. Ik had bij Jesse een kort onderzoek gedaan en daar een verslag van geschreven zoals ik altijd deed. Mijn collega had deze teruggekoppeld aan zijn ouders en zij gaven terug dat ze niets van het verslag begrepen. Ze wilden er graag een woordenlijst bij.

Eerst deed ik het af als, ja, deze ouders functioneren zelf op zwakbegaafd niveau dus dat is ook lastig voor hen om te begrijpen. We lichten het wel toe in een gesprek. Toch bleef het ergens in mijn hoofd hangen en gingen we aan de slag met een verklarende woordenlijst. Tot ik een online training deed over verslagen schrijven.

In die training kreeg ik allerlei ambtenarenteksten te lezen en werd ik uitgedaagd om daar een begrijpelijk stuk van te maken. Die bril had ik nog op toen ik met een verslag aan de gang ging. ‘Disharmonisch profiel’ ’discrepantie’ ‘betrouwbaarheidsinterval’, konden zo maar in één zin staan. En gooi daar nog een zin achteraan met ‘sensorische informatieverwerking en aanstalten en reductie. Ik snap het wel, dat de hersens in de knoop schieten van iemand die niet bekend is met die termen.

Ook ontstaat er een afstand tussen: ik de zogenaamde deskundige die ouders en begeleiders wel even vertel hoe het zit. Terwijl dat juist niet is wat ik wil. De meeste informatie komt ook juist vanuit gesprekken met ouders, verwanten en begeleiders. Zij kennen de bewoner veel beter dan ik!

Dus samen met mijn collega’s zijn we gaan kijken: hoe kunnen we de gelijkwaardige ontmoeting ook in het verslag brengen? Er ontstond een spanningsveld tussen Jip en Janneke en de verplichte termen vanuit een test. Die hebben we in de bijlage gezet, zodat elke professional die dat wil, daar naar kan kijken. En het verslag maken we nu echt voor degenen voor wie het is. In begrijpelijke taal, dat valt nog niet altijd mee. Vaak ondersteund met plaatjes en grafieken, omdat één beeld vaak meer zegt dan honderden woorden.