Wat ik leerde over…advent

Ymkje van der Haar is gedragsdeskundige/orthopedagoog diagnostiek bij Lievegoed. Als zij vertelt dat ze werkt met mensen en kinderen met een verstandelijke beperking, is de reactie vaak: “wat goed van jou!” Terwijl het voor haar juist een groot geluk in haar leven is dat ze met deze mensen en kinderen mag werken. In deze blog deelt ze over de kleine en grote leermomenten in haar werk.

Voor het eerst pak ik de kerststal uit die ik van mijn oma geërfd heb. Ik denk terug aan dat jaarlijkse magische moment in mijn jeugd, heel voorzichtig de porseleinen beeldjes uitpakken en neerzetten. De adventsperiode, het licht waar we in de duisternis op wachten en dat steeds sterker gaat schijnen.

In de jaren dat ik bij Lievegoed rondloop, heb ik de antroposofie in vele kleuren mogen ervaren. Alleen was ik op de één of andere manier steeds langs de adventstafel heen gewandeld. Het is notabene via Instragram dat ik onlangs las over hoe de advents seizoenstafel wordt opgebouwd vanuit de antroposofie.

Waar ik gewend was om een paar weken voor kerst de stal neer te zetten, wordt de antroposofische kerststal per adventsweek opgebouwd. In de eerste week worden er stenen neergelegd. Dit symboliseert de mineralen van de aarde en de botten van de mens. Onze geraamte. In de tweede week groeien de planten in de stal. Er is aandacht voor al het groen dat er op aarde groeit en de stromen en ritmes die er in ons leven, zoals onze adem. In de derde week komen dan de dieren naar de stal. De (onbewuste) instincten die ook in mensen leven worden in het licht gezet. En dan de laatste advents komen de mensen, met hun Ik, in beeld. Deze vier delen van de adventstafel zijn gebaseerd op het vier ledig mensbeeld in de antroposofie.  Daar zijn hele boeken over geschreven en mooie blogs over, dus daar ga ik nu niet verder op in.

Ik ben erg nieuwsgierig hoe het is om zo de kerststal op te bouwen. Dus ik beheers mijn enthousiasme en laat Maria en Josef nog een aantal weken in de doos. Door dit jaar op deze manier de advent te beleven word ik mij er zo bewust van dat we onderdeel uit maken van het geheel. Dat gaat voor mij nog een stap verder dan naar de hele mens kijken. De mens wordt in het geheel geplaatst. De stenen, planten, dieren leven in ons en wij in hen. Dit roept bij mij vragen op, hoe kan ik het kind en de client in het geheel zien. Welk deel van zijn wezen heeft aandacht nodig, zodat hij/zij weer meer onderdeel van het geheel wordt? Welke kwaliteiten springen eruit en mogen meer in het licht gezet worden? Wat kan ik vanuit de diagnostiek hierin betekenen? Vragen waar ik nog geen antwoord op heb. Die neem ik mee de donkere nachten in van de advent. Zodat er hierop een nieuw licht kan gaan schijnen als de dagen weer langer worden.

Lievegoed zoekt een bestuurder

Lievegoed zoekt een bestuurder

In de afgelopen jaren is er hard en met succes gewerkt aan het realiseren van een gezonde basis van zowel de zorgverlening als ook de bedrijfsvoering. Wij zijn op zoek naar een nieuwe bestuurder.

Lees meer